හිටිවන කවි

අයියෝ අපේ හිතහොඳ     පොඩී
බොන්නෙපා  තනියම       බකාඩී
වමනෙත් වෙයි  වී වෙරි        වැඩී
කසාය ලැබෙයි බලු වේවැල් තඩී

ඇතිවන පදම ගත් අපේ නි සින්දු
පදමට ගලපලා ගයනව ගී සින්දු
තනිවම ගයා මඩුවේ නම රැන්දූ
දිගු කල් දිනේවා මහිතවත් බන්දු

ගෝඨ ඉම්බර වන් අපෙ නාඹර කස්සා
තනි කරට ගති බීමත් පොඩී උස්සා
පෙරට තිබූ පය ගන්නේ නැති. පස්සා
දින දින වනවා මල්ලවපොර දස්සා

ගල් මංජා ඔතනවා මාලේ සූකා
වටටම බෙදනවා නිසිලෙස ඒකා
පදමට ආවිට ඒබව නොම සලකා
තාමත් මල් ඔතනවා බිබී නොකා

මඩුවේ පාලක බණ්ඩාර චින්තන ය
ඔහුව පාලනය කරන්නේ පූසෙක් ය
ඔහු ඇති සැමතැන ඇත්තේ ප්‍රගීත ය
කවදත් ඔහු මා ළය බැඳි සොයුරා. ය

කවි පබැඳුම් මා හට නැත වෙහෙස
ඇති පන්තිය නැති වන විට හවස
උගැනුමට අපමණ ගන්නා වෙහෙස
අපතේ ගියා සේ දැනේ පිණි දුටු අහස


නීති පොත් ගිල ඉන්නා.    මිශාල යා
සිතා ඉන්නෙ ඌ සැමටම විශාල  යා
වියත් දෙකක් නෑ ඉඟ හරි පළල්  යා
ළඟ හිටියොත් ඕකා මහ කුපාඩි  යා

සටනට බැස කර කර දේ අමු තු
සුන් කර දෑ උන් උන් සියලු   සතු
මුඩු  හිස දනවයි බිය අන්.   සතු
නැති ඔහු බබ්සි නම් අපේ   පුතු

කොල්ලෙක්  වගේ ඉන්නා මේ දෙවන් මිණී
කැලයට වැදුනෙ පිරිවර සමග සපැ.   මිනී
අතරමගදි ඉවසනු බෑ සුළු දිය බර පමණී
හනිකට දිවගොස් රූස්ස ගසට  මුවා වුනී

අනේ සිහිනෙන් වුවත් නිල් පටි දරන්    නා
ඕනේ තැනකදී ස්කාෆෝල්ඩ් පෙනෙන්  නා
පැරදුන විට වැළහින්නකු මෙන් අඬන් නා
කවුරුත් ඔහුට සාන්ත ඇන්ඩෲ කියන් නා

අහන්නේ වයන්නේ සිංදු නිතර ම යකඩ ඔළු
වලියක් ගියොත් පැටලෙන්නේ කෙහෙ වලු
කන්නේ නිතර ම පාං එක්ක හොදි මාළු ඔළු
අරුමයක් නොව මේ හැම දන්නා දසිත මලු